Terapia CranioSacralna Upledgera

Jedna z metod terapii manualnej

Terapia CranioSacralna Upledgera, w Polsce znana również jako terapia czaszkowo-krzyżowa, jest rodzajem terapii manualnej stosowanej w leczeniu dolegliwości dotyczących zarówno ciała, jak i ogólnego stanu pacjenta. Terapeuta pracuje w sposób nieinwazyjny, dostosowując siłę do potrzeb ciała pacjenta.

Jak działa terapia craniosacralna?

Poprzez nieinwazyjną palpację konkretnych struktur, terapeuta oddziałuje na funkcję układu cranio-sacralnego, a tym samym na funkcję:

• układu nerwowego,
• mięśniowego,
• powięziowego,
• kostnego,
• endokrynologicznego,
• pokarmowego,
• oddechowego,
• limfatycznego.

Terapia CranioSacralna Upledgera wspiera i wzmacnia naturalne mechanizmy samouzdrawiania, dlatego może być stosowana niezależnie od wieku oraz stanu pacjenta. Odpowiednio dostosowywane techniki umożliwiają prowadzenie terapii zarówno dla dzieci, jak i dla osób starszych.

Układ cranio-sacralny

Układ cranio-sacralny odpowiada za prawidłowy rozwój oraz funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. Składa się on ze struktur, które otaczają, wspomagają i chronią mózg oraz rdzeń kręgowy. Wśród nich wyróżniamy m.in.:

• kości czaszki,
• opony mózgu i rdzenia kręgowego,
• płyn mózgowo-rdzeniowy.

I to właśnie z tymi strukturami pracuje terapeuta cranio-sacralny.

Uwolnienie SomatoEmocjonalne®

Terapeuta cranio-sacralny nie ogranicza się jedynie do pracy z ciałem pacjenta, ale obejmuje całą jego osobę. Wykorzystujemy tu wyjątkowe podejście psychosomatyczne opracowane przez dr. Upledgera, znane jako Uwolnienie SomatoEmocjonalne® (SomatoEmotional Release®).

Metoda ta jest szczególnie skuteczna u pacjentów, u których sama praca z ciałem nie wystarcza. Stosuje się ją w przypadku:

• traum,
• PTSD,
• trudnych doświadczeń życiowych,
• depresji,
• silnego lęku,
• bezsenności.

Sesja Terapii CranioSacralnej

Sesja Terapii CranioSacralnej łączy wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii i biomechaniki z kreatywnym podejściem terapeutycznym. Efekt końcowy terapii w dużej mierze zależy od współpracy między pacjentem a terapeutą.

Terapeuta pełni rolę osoby torującej – wspiera naturalne zdolności samoleczenia pacjenta, często nazywane „Wewnętrznym Lekarzem“, używając przy tym umiejętności palpacyjnych i komunikacyjnych. Pomaga pacjentowi uruchomić wszystkie możliwe mechanizmy zdrowienia w jego ciele tak, aby mógł on osiągnąć optymalny stan zdrowia.